In de mooiste ruimte van de Tweede Kamer, de Handelingenkamer, is er één lege plank.

De plek waar verslagen hadden moeten staan van de vergaderingen van 1940 tot 1945.

Een zwarte bladzijde in onze geschiedenis.

( Mv. Arib, voorzitter TK 4 mei 2017 Nationale Herdenking op de Dam)

Het is mij niet echt duidelijk waar wij nu zijn:

• Sta wij bij een monument ter nagedachtenis aan die afschuwelijk duistere periode?
• Of is dit een monument ter nagedachtenis aan de eens zo bloeiende Joodse Gemeente Venlo van voor de oorlog?
• Of wellicht worden hier nu deze twee monumenten onthuld om stil te staan, verstijfd, bij wat er mis ging na die duistere periode?
• Of is het doel van ons samenzijn een soort educatief project dat waarschuwt en roept om parallen naar het nu en het morgen?

Lees verder →

Kop in het zand op het strand

Ik vraag mijzelf weleens in alle bescheidenheid af of ik een profeet ben of dat de mij omringende samenleving lijdt aan een chronische vorm van naïviteit. Laat ik iets duidelijker zijn: een slordige vijftig jaar geleden werd er alom aangeprezen om toch vooral niet teveel kinderen te krijgen. Een jongen en een meisje of slechts een kind was echt wel voldoende. Gezien ik toen al had leren optellen, vroeg ik mijzelf af of er op een gegeven moment wellicht een probleem zou kunnen ontstaan vanwege, wat we nu noemen, vergrijzing. Maar kennelijk was ik een van de zeer weinigen die dat eenvoudige optelsommetje vooruit kon denken!? Lees verder →

De aardappelen en de koffie. Pijn en vreugde

De periode tussen 17 Tammoez en 9 Aw worden genoemd: de drie weken. En de laatste dagen van de drie weken staan bekend onder de naam de negen dagen. Op 17 Tammoez werd er een bres geslagen in de muren van Jeruzalem en op de negende van de maand Aw, drie weken later dus, werd de Tempel in Jeruzalem verwoest: het begin van de Diaspora. Door de eeuwen heen waren de drie weken een moeizame periode voor het Joodse volk, de negen dagen nog weer zwaarder en negen Aw de dag bij uitstek waarop vele vervolgingen en pogroms hebben plaatsgevonden. Het is een periode van diepe treur………. Lees verder →

De Verenigde Naties hebben eigenlijk wel gelijk…..individuele hulpverlening is belangrijker dan het grote getal.
Er zijn van die dagen dat alles door elkaar loopt. De grote ramp en het kleine verdriet. Klein verdriet omdat het slechts een enkel persoon treft. Grote ramp omdat velen erbij betrokken zijn. Door een veelheid van rabbinale taken werd ik de laatste dagen overspoeld, volledig ongecoördineerd. Eigenlijk een ‘gewone agenda’ die vult met al wat ik als rabbijn tegen kom. Joods wettelijke individuele vragen, een man met een gigantische identiteitscrisis, een huwelijk dat op springen staat, weer een lezing, een cursus, contact met de overheid en een dramatisch sterfgeval….Ik kan nog wel even doorgaan. Lees verder →